Ik tiener was, ik schreef toen veel, vooral in mijn dagboek. Ik wilde alles opschrijven en niets vergeten. Ik las ook vaak mijn dagboek terug. Zelfs mijn agenda’s bewaarde ik en bladerde ik terug toen ik ze na een aantal jaar weer vond. 

Toen ik een keer op vakantie een wegwerpcamera kreeg -je weet wel zo’n camera waarbij het een verrassing is hoe de foto eruit komt te zien en rete duur is om het te laten ‘ontwikkelen’- schoot ik deze helemaal vol en kon ik niet wachten om de foto’s afgedrukt te zien en deze in mijn dagboek te plakken. 

Daar is mijn liefde voor fotograferen eigenlijk al begonnen! Het vast willen leggen van momenten om ze later terug te kunnen kijken. Om weer helemaal in dat moment te kunnen zijn. 

Mijn fotografie avontuur begon toen...

Toen ik kinderen kreeg werd dit alleen maar meer. Ik wilde alles vastleggen en terug kunnen gaan naar dát moment dat ze zo klein waren, voor het eerst probeerden te fietsen of wild op de trampoline sprongen.
Ook wilde ik mijn creatieve kijk op mensen en het licht de ruimte geven.
De momenten zoals ze zijn vangen. Niet gedwongen of geposeerd. Mijzelf uitdagen om anders te kijken. 

Die droom wilde ik achterna, maar voelde zo ver weg. Totdat ik op een zomeravond met mijn man over dromen praatte en dacht ik, ik ga het gewoon doen! Herinneringen voor andere maken op mijn creatieve en ongedwongen manier zodat iedereen deze mooie momenten van het leven terug kan kijken!

‘De mooiste momenten van nu, vastgelegd voor later’